Süleyman Şahintürk – Bir Göz Ki Onun Olmaya

Süleyman Şahintürk Bir Göz Ki Onun Olmaya İlahi Sözleri

Sayfamız da düzenlemiş olduğumuz Süleyman şahintürk bir göz ki onun olmaya ilahi sözlerini bulabilirsiniz. Sizde yazımızın devamına giderek, Süleyman şahintürk bir göz ki onun olmaya ilahi sözlerini takip ederek sosyal ağlarınız da paylaşabilirsiniz. En güzel Süleyman şahintürk bir göz ki onun olmaya ilahi sözleri için bizleri sosyal ağlarımızdan takip ederek, beğendiğiniz ilahi sözlerine ulaşabilirsiniz. Bir çok yeni Süleyman şahintürk bir göz ki onun olmaya ilahi sözlerini sitemiz aracılığı ile bulabilir vede paylaşabilirsiniz.

Bir göz ki onun olmaya ibret nazarında,
Ol düşmenidir sâhibinin baş üzerinde,
Kulak ki öğüt almaya her dinlediğinden,
Akıt ana sen kurşunu hemen deliğinden.

Sol el ki olmaya hayr-ü hasenâtı,
Verilmez ona Cennet ilinin derecâtı,
Ayak ki ibâdet yolunu bilmez onu kes,
Öğrensin onu mescid önünde kapıda as.

Bir dil ki Hakk’ın zikri ile olmaya mu’tâd,
Urma sen ol et pâresine dil deyu hiç ad,
Nefsim deme şol dîve ki ilter seni şerre,
Nefis odur anın fikri vü meyli ola hayre.

Gönül müdür ol kim içi vesvâs ile dolmuş,
Kibr ile hased askeri her yânını almış,
Şol cân ki fekat cismi diri tuta deme cân,
Hayvanda da vardır o damarlarda dolan kan.

Can ol ki Nefaht-ü dedi Kur’ân’da ana Hakk,
O nefha-i Rahmâniyyedir bu sırr-ı mutlak,
Ol rûh-i izâfiye kim erdi odur insân,
Ol nokta-i kübrâdır olan sûret-i Rahmân.

İnsanda denür ana dahi hem Âdem-i ma’nâ,
Hem rûh-u musavverdir o hem âkil-ü danâ,
Zirâ ki cihâna niye geldiğini bildi,
Maksûd olunan matlab-i a’lâsını buldu.

Ol nefha imiş diri tutan cümle cihânı,
Ol nefha imiş zîynet eden bâğ-ı cinânı,
Ol nefha ile oldu imâret bu avâlim,
Ol nefha ile doldu kamû yedi ekâlim.

Ol nefha ile gözü açıklar görür ibret,
Ol nefha ile işidilir ma’nâ-i hikmet,
Ol nefha imiş Âdem’e bil meşreb-i a’lâ,
Ol nefha imiş kâf-ı vücûdundaki Ankâ.

Dil anın ile kıldı özün zikrine mu’tâd,
Ol nefha ile dâim eder yâr adını yâd,
El anın ile vermeğe meyl eyledi mâli,
Ayak dahi doğrulttu bu nefha ile yolu.

Nefs anın ile râzıyye-vü marzıyye oldu,
Emmâreliğin terk edüben tezkiyye buldu,
Rûh anın ile etti semâvâta urûcu,
Kıldı melekûta dahî anınla vulûcu.

Ulvî olup ıtlâka eriştirdi sülûku,
Mülki şu ki terk ede bulur şâh-ı mülûku,
İniş dahi yokuş bir olur cümle yanında,
Cismindeki can gibi bulur dostu canında.

Gider ikilik birlik olup her şey olur Hakk,
Çün gide bulut âleme gün doğa muhakkak,
Ol nafha ki Âdem demidir Âdemi iste,
Ol demde Niyâzî erilür menzil-i dosta.